Η ρήξη του μηνίσκου του γόνατος αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες πόνου στο γόνατο. Οι μηνίσκοι (ο έσω και ο έξω) είναι δύο ινοχόνδρινοι μηνοειδείς σχηματισμοί που λειτουργούν σαν ‘’αμορτισέρ’’ στο γόνατο, απορροφούν τους κραδασμούς, μειώνουν τις πιέσεις ,μεταφέρουν φορτία και προστατεύουν τις χόνδρινες αρθρικές επιφάνειες.
Η ρήξη του μηνίσκου μπορεί να είναι αποτέλεσμα αθλητικής κάκωσης όπως συμβαίνει σε νέους ασθενείς ή εκφυλιστική σαν αποτέλεσμα της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης όπως συμβαίνει σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς.
Ο συνηθισμένος μηχανισμός τραυματισμού των μηνίσκων είναι η στροφική κίνηση του μηρού επάνω στη κνήμη, ενώ είναι ακινητοποιημένη με το γόνατο σε ελαφριά κάμψη. Οι μηνίσκοι μπορούν να τραυματιστούν επίσης σε υπερβολικές κάμψεις η εκτάσεις του γόνατος. Στα μεγαλύτερα άτομα ο εκφυλισμός του μηνίσκου τον κάνει ευαίσθητο σε τραυματισμούς μικρότερης βίας.
Τα συμπτώματα είναι συνήθως ο πόνος, ο οποίος επιδεινώνεται με το βαθύ κάθισμα και τις σκάλες, οίδημα (πρήξιμο) του γόνατος και μερικές φορές ‘κλείδωμα’ της άρθρωσης του γόνατος ενώ σε χρόνιες ρήξεις παρατηρείται ατροφία του τετρακέφαλου μυός. Τα σκισμένα κομμάτια ενός ραγέντος μηνίσκου καταστρέφουν την ευαίσθητη χόνδρινη επιφάνεια του γόνατος, το οποίο σταδιακά οδηγείται σε επώδυνη αρθρίτιδα.
Οι ρήξεις των μηνίσκων ταξινομούνται σε 1.επιμηκεις 2.εγκαρσιες και οριζόντιες 3.συνθετες ρήξεις.
Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, όπου διαπιστώνεται ευαισθησία στο εσω η έξω μεσαρθριο διάστημα, επώδυνος περιορισμός του εύρους κίνησης του γόνατος ενώ είναι και θετικές κάποιες ειδικές κλινικές δοκιμασίες . Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνει τη διάγνωση και αναδεικνύει σύνοδες βλάβες.
Η θεραπεία της οξείας τραυματικής ρήξης του μηνίσκου είναι χειρουργική. Με τη βοήθεια του αρθροσκοπίου και από δύο μικρές οπές γίνεται συρραφή ή αφαίρεση του ραγέντος μηνίσκου. Η εκφυλιστική ρήξη του μηνίσκου μπορεί αρχικά να αντιμετωπιστεί συντηρητικά ( φαρμακευτική αγωγή, τροποποίηση δραστηριοτήτων, φυσιοθεραπεία, ενδυνάμωση τετρακέφαλου) αλλά σε περίπτωση εμμονής των συμπτωμάτων ή έντονου πόνου συνιστάται μηνισκεκτομή. Στόχος πρέπει να είναι η διατήρηση κατά το δυνατό περισσότερου μηνισκικού ιστού, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες ανάπτυξης αρθρίτιδας. Σε νέους ασθενείς με μεγάλη απώλεια μηνισκικού ιστού, εφαρμόζεται μεταμόσχευση μηνίσκου για την πρόληψη της ανάπτυξης αρθρίτιδας.
Με τις σημερινές αρθροσκοπικές χειρουργικές τεχνικές που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση της παθολογίας του μηνίσκου, η βελτίωση των συμπτωμάτων είναι άμεση και η μετεγχειρητική αποκατάσταση σύντομη.’
Παναγιώτης Κουμής
Ορθοπαιδικός Χειρουργός